نام کالا قيمت تعداد حذف

قيمت 5000ريال

چنانچه براي آناليز يک سازه از روش استاتيکي معادل استفاده شود، تراز پايه از جمله پارامترهاي مؤثر در تعيين نيروي لرزه اي وارد بر سازه خواهد ‏بود. در سازه هايي که در آن ها فونداسيون در يک سطح اجرا مي شود و هيچ گونه اندرکنشي بين ديوارهاي سازه و خاک وجود ندارد، بديهي است ‏تراز پايه از روي فونداسيون سنجيده مي¬شود؛ اما مهندسين معمولاً با ساختمان¬هايي سروکار دارند که در آن ها به دليل وجود زيرزمين در قسمتي از ‏سازه، فونداسيون در دو تراز متفاوت اجرا مي¬گردد. از آن جا که در اين خصوص پيشنهادي براي تعيين موقعيت تراز پايه در آيين نامه هاي لرزه اي ‏بخصوص آيين نامۀ 2800 ايران مطرح نشده است، اين سوال براي مهندس طراح بوجود مي آيد که براي انجام تحليل استاتيکي معادل واقعاً چه ‏ترازي را بايد به عنوان تراز پايه در¬نظر گرفت؟ در برخي مواقع مشاهده مي¬شود مهندسين به دليل ناآگاهي از محل واقعي تراز پايه، در جهت ‏اطمينان، تراز پايين¬تر را به عنوان تراز پايه مورد اطمينان در نظر مي¬گيرند! آيا مي توان گفت اين تصميم در تمامي موارد در جهت اطمينان بوده و ‏تراز پايين¬تر همواره نتايج آناليز را به شکل محافظه کارانه اي تغيير مي¬دهد؟ در اين تحقيق به بررسي تراز پايه محافظه کارانه در اين گونه ساختمان ‏ها پرداخته شده است. نتايج نشان مي¬دهد که تنها در يک حالت تراز روي فونداسيون (کف زيرزمين) مي تواند به عنوان تراز محافظه کارانه ‏محسوب شود و آن حالتي است که زمان تناوب سازه در محدوده ابتدايي طيف طرح واقع شود