بارش يکي از عوامل مهم در تصميم‌گيري‌هاي مديريت منابع آب و ساير مطالعات
هيدرولوژيکي از جمله هواشناسي و کشاورزي مي‌باشد. در اين خصوص، ايستگاه‌هاي
مختلف هواشناسي موجود در شبکه‌هاي پايش نظير ايستگاه‌هاي سينوپتيک،
کليماتولوژي و باران سنجي به منظور اندازه‌گيري داده‌هاي بارش مورد استفاده
قرار مي‌گيرند. علاوه بر آن، در دهه‌هاي اخير استفاده از داده‌هاي بارش
ماهواره‌اي نيز بسيار رواج يافته است. الگوريتم تخمين بارش PERSIANN-CDR که
از اطلاعات ماهواره GEO به منظور تخمين داده‌هاي بارش استفاده مي‌کند، يکي
از اين موارد مي‌باشد. اين الگوريتم، جديدترين نسخه الگوريتم تخمين بارش
ماهواره‌اي PERSIANN است که حذف بايس بر داده‌هاي آن اعمال شده است. با اين
حال، به منظور اطمينان از صحت عملکرد نتايج حاصل از آن، لازم است که با
داده‌هاي حاصل از ايستگاه‌هاي زميني مقايسه گردند. در اين مطالعه به منظور
ارزيابي صحت عملکرد اطلاعات حاصل از الگوريتم PERSIANN-CDR به ارزيابي و
مقايسه داده‌هاي بارش ايستگاه‌هاي زميني واقع در استان تهران با اطلاعات
حاصل از اين الگوريتم پرداخته مي‌شود. سپس، روش‌هاي درونيابي کريجينگ و
وزني معکوس فاصله (IDW) به منظور تعيين نقشه‌هاي توزيع مکاني بارش روزانه
مورد استفاده قرار مي‌گيرند. در نهايت به ارزيابي و مقايسه نتايج حاصل از
مدل‌هاي درونيابي با نتايج حاصل از تحليل الگوريتم PERSIANN-CDR با
استفاده از شاخص‌هاي آماري چون ضريب همبستگي، جذر ميانگين مربعات خطا
(RMSE) و باياس پرداخته مي‌شود. بر اساس تحليل‌هاي انجام گرفته، دقت نتايج
به تعداد و تراکم ايستگاه‌ها بستگي دارد.
